De grote krater

Het was een zonnige dag. De vogeltjes vloten één van hun zovele liederen. De zon stond nog maar laag aan de hemel. De familie Kegelaar luisterde net diepzinnig naar hun gids. De gids die de familie zometeen die grote krater in zal leiden. Toen hij klaar was met zijn verhaal gingen ze opstap. De wandeling begon op een oranje pad vol met takjes van de ondertussen kale bomen naast hen. Ze liepen op een een berg en konden zo de afgrond in vallen. Toen ze al een half uurtje op weg waren viel Timo, de jongste van de familie. Gelukkig kon hij zich nog net optijd opvangen met zijn handen, maar die waren vervolgens wel helemaal open. Zijn moeder schrok enorm en vroeg meteen:"Och Timo, Timo gaat alles wel goed oh. Oh wacht ik heb nog wel wat zalf in mijn rugzak zitten." De gids was er ook meteen bij betrokken en hij had gelukkig ook EHBO spullen mee. Timo stopte met huilen en deed wat zalf op een pleister, om vervolgens op zijn hand te plakken. Ze gingen weer verder en ze kwamen steeds groenere bomen tegen, tot ze bij een grote open plek kwamen waar een riviertje door heen stroomde. Hier mocht iedereen even stoppen. Het was ondertussen alweer middag en iedereen pakte een broodje. Timo ook maar hij had wel wat eisen. "Pap mag ik een broodje met die ene kaas?" "Welke kaas Timo? Geitenkaas, Goudse kaas of cheddar?" vroeg zijn vader. "Doe maar euhh cheddar, maar wel op een wit bolletje." Zijn vader maakte het broodje voor hem klaar en stelde hem en zijn zus voor om pootje te gaan baden in de rivier. En ja dat wilden ze natuurlijk wel. Ze deden hun schoenen en sokken uit en stormde het water in. "Aah het water is ijskoud!" riep Iris, de zus van Timo. Maar Timo vond van niet. "Nee hoor, het is lekker warm," zei hij terwijl hij bibberde van de kou. Na een tijdje werd het hun allebei toch echt te koud en trokken ze hun schoenen weer aan. Agatha, de moeder, pakte de tas weer in en zei:"Euhm jongen, daar verderop, dat huisje daar, daar moeten we nog even heen voor extra leuke informatie." "Oké mam!" Riepen Iris en Timo in koor. In het huisje werd van alles verteld. Van begin tot eind. Geschiedenis, het ontstaan, leuke weetjes over het eiland zelf enzovoorts. Allemaal verteld door de gids. Hij leidde iedereen hierna uit het bos, naar een rotsachtige berg. Dit stukje duurde niet zo lang, maar een half uurtje of zoiets. Ze gingen het bos weer in en nog verderop kon je een waterval horen. Bij de waterval namen ze weer rust. Het water hier was geel. Timo zag het ook en vroeg aan de gids waarom. Hij wist het niet helemaal zeker , maar dacht door een bepaald soort steen. Ze gingen weer verder en kwamen al weer snel bij het beginpunt uit. Dat was het einde van de wandeling.


Timo Kegelaar